Hiç kimse sevmeyecek beni
Yanlız öleceğim
Yapayanlız, kimsesiz
Bir otel odasında
Veyahut bir sahil kasabasında
Kim bilir belki de bir şehrin meyhaneler sokağında
Bir köşede ölüp gideceğim
Aşk bahçelerine yolum uğramadan göçeceğim bu dünyadan
Bir kere el ele tutuşmadan
Bir kere seni seviyorum duymadan gideceğim
Hatta öyle bir gideceğim ki bir daha geri dönmeyeceğim
Habersiz, ıssız, sessiz ve sensiz gideceğim
Giydirecekler bana dikişsiz elbisemi
Sonra koyacaklar musallaya
Herkes yalandan helal edecek hakkını
Ardından koyacaklar beni tahta kaleye
İndirecekler topraktan bir yere
İşte kalmayacak o zaman içimde
Mümteni yârdan bir pare
Sonra iki yalandan ağlanacak
Bir de ziyaret çekecekler üstüne
Kimisi övecek kimisi sövecek arkamdan
Kimi de helvamı yiyip gidecek
Ama hiçbiri sevmeyecek beni
Benim seni sevdiğim gibi
